با سلام
دیروز که روز عاشورا بود و همه مشغول سینه زنی و زنجیرزنی در دسته های عزاداری در شهرمون بود ند و با اینکه بارها و بارها از نمادهای آئینی عزاداری در گز برخوار اعم از علم های بلند و دراز و علامتهای آهنی و تزئینی و خیلی خیلی سنگین و گهواره علی اصغر و حجله خانه قاسم (نخل)و فرات و .... دیده بودیم و عکس انداخته بودم یه دفعه به دلم افتاد زیر نخل اکثر اونایی که دارند این نخل سنگین را حمل می کنند از فامیل نزدیکمون هستند خوبه یه عکس یادگاری بیندازیم که موقع گرفتن عکس پسرخاله ی بزرگم آقای محمد زمانی(شخص سمت راست تصویر) و عموی بزرگوارم حاج رحیم عرب بیگی برای احوالپرسی روبروی دوربین موبایلم ظاهر شدند و سوژه ی قشنگی شد برای سالها بعد .... خدا انشاءالله همه ی عزاداری ها را از نوکرای حسین قبول بفرماید.
شعر قدیمی که پای این نخل می خونند اصلا ربطی به روز عاشورا نداره و نمی دونم چرا اونائیکه یه جورایی خودشون را مسئول و بزرگتر تزیین کردن و راه انداختن این نخل می کنند چرا اصرار بر خوندن این شعر دارند و اگه مثل من که یک سال اومدم و خواستم شعر علی اصغر و قاسم و بخونم شروع به ایراد گرفتن کردند و گفتند دیگه از قدیم قدیما این شعر و می خونند و شما نمی خواهد عوضش کنید. حالا شعرش چیه فقط دم گیریشو براتون می نویسم:
نادعلیاً علیاً یاعلی
